Η κατάσταση στα ελληνικά πανεπιστήμια είναι γνωστή σε όλους.Παραμένουν χρόνια τώρα δέσμια στην έννοια και τον θεσμό μιάς ακόμα αναζητούμενης ανώτατης εκπαίδευσης.Αυτό καλούμαστε να αναρωτηθούμε,λοιπόν.Για ποιά ανώτατη εκπαίδευση μπορούν να μιλάνε κ ποιά ανώτατη εκπαίδευση βιώνει ένας φοιτητής στην Ελλάδα;
Για αρχή δεν θα μπορούσαμε να μην αναφέρουμε την χαμηλή χρηματοδότηση που χορηγείται για τον θεσμό της παιδείας.Παρ'όλα αυτά,βλέπουμε την αλόγιστη σπατάλη σε μισθούς για υπεράριθμο προσωπικό και τροφή μόνο συνδικαλιστών στα μεγάλα κέντρα.
Ποιά όμως είναι τα αποδεικτικά στοιχεία,που μαρτυρούν την απαράδεκτη κατάσταση στα πανεπιστήμια;
Αυτό που έντονα παρατηρείται είναι ο διαρκής ανθελληνισμός φοιτητών και καθηγητών.Αλλά αν θέλουμε να πάρουμε τα πράγματα απο την αρχή τους,θα δούμε ότι το κακό ξεκινάει απο την στιγμή που ένας επίδοξος φοιτητής πατήσει το πόδι του στο ίδρυμα.Ένα παιδί ως τότε,φοβισμένο,"ψαρωμένο" θα έλεγε κανείς,που πηγαίνει να γραφτεί με την ικανοποίηση στο βλέμμα ότι το κάτι καινούργιο που αναζητά το έχει βρεί.'Οτι οι κόποι μιας ολόκληρης χρονιάς διαβάσματος,άγχους και στέρησης,για να αποδείξει μέσα σε 3 ώρες τι αξίζει,ανταμείφθηκαν. Και εκεί που μόνο του ονειρεύεται τα επόμενα δημιουργικά χρόνια της ζωής του,ξυπνάει απότομα βλέποντας έναν "κυνηγό κεφαλιών",τα λεγόμενα κοράκια,να εξυψώνουν την παράταξη στην οποία ανήκουν και να υπόσχονται οφέλη αν ασπαστείς την ιδεολογία τους και αποτελέσεις κομμάτι της.Και δυστυχώς δεν έρχονται μόνο απο μία...Οι βολές προτάσεων έρχονται απο παντού.Και μένει εκεί αποσβολωμένο να αναρωτιέται για το τι συμβαίνει.Πρώτη κακή εντύπωση...
Έρχεται η ώρα να μπεί στην αίθουσα για να γνωριστεί με τους μελλοντικούς του καθηγητές.Μαζί τους θα περάσει χρόνια,μαζί τους θα μάθει καινούργια πράγματα.Αψηφώντας το πρώτο "φιάσκο" που βίωσε και παραβλέποντας το μεγαθήριο αμφιθέατρο που υψώνεται στα μάτια του,διαπιστώνει έντρομος και απογοητευμένος ότι ο καθηγητής τον θεωρεί ήδη σοφό,ότι δεν έχει πολλά πράγματα να τον διδάξει,ότι κάποια είναι ήδη δεδομένα και γνωστά.Δεύτερη κακή εντύπωση...
Στην πορεία ο φοιτητής θα πρέπει να απευθυνθεί στη γραμματεία της σχολής του για την τακτοποίηση των απαραίτητων εγγράφων.Έρχεται αντιμέτωπος με την αγένεια,την ψυχρότητα,με ανθρώπους μη επαγγελματίες,με ανθρώπους μη εξυπηρετικούς και αδιάφορους.Τρίτη κακή εντύπωση...
Και έρχεται η ώρα της εξεταστικής.Και βάζει τα δυνατά του να περάσει τα πάντα.Δεν μπορεί να πιστέψει ότι υπάρχουν φοιτητές που χρωστάνε τόσα μαθήματα.Και έρχεται η ώρα των αποτελεσμάτων.Και βλέπει ξαφνιασμένος ότι δεν απέδωσε όσο έπρεπε.Κι όμως διάβασε.Τέταρτη κακή εντύπωση...
Αν,λοιπόν,πάρουμε αυτά τα τέσσερα γεγονότα ως δεδομένα και χωρίς φυσικά να υπάρχουν μόνο αυτά,θα μπορούσαμε να βρούμε λύσεις ξεχωριστά.Όπως για παράδειγμα,να σταματήσει αυτό το κηνυγητό ψήφων μέσα σε ένα χώρο που η γνώση έρχεται δεύτερη και που οι παρατάξεις υπάρχουν μόνο εκβιαστικά και μόνο προτείνοντας πιο γρήγορη καταξίωση στο χώρο του πανεπιστημίου.Και λέγοντας αυτό,κάθε φοιτητής θα έχει ακουστά για πισώπλατες συννενοήσεις με καθηγητές και μέλη παράταξης για τη μη αξιοκρατική αξιολόγησή τους.Να σταματήσει η απαράδεκτη συμπεριφορά καθηγητών απέναντι σε φοιτητές,αντιμετωπίζοντάς τους ως άτομα που δεν έχουν τίποτα να συμπληρώσουν στην γκάμα των γνώσεων τους,που ο αντιεπαγγελματισμός αντικαθιστά την γνώση,την βοήθεια,την ανταλλαγή απόψεων,την χρήση πειθούς για να αποκτά ο καθένας κίνητρα να πάει παρακάτω.Που οι λεηλασίες πλεον στο πανεπιστημιακό άσυλο έχουν γίνει "της μόδας".Καθώς επίσης να μπορούν να βρίσκονται μέσα στα πανεπιστήμια άνθρωποι με ήθος και αρχές,που θα αξιολογούν σωστά τον κάθε μελλοντικό επαγγελματία,τον κάθε άνθρωπο που αύριο μεθαύριο θα είναι σε θέση να τον αποκαλεί συνάδελφο.
Ας καθήσουμε να σκεφτούμε,εν κατακλείδι,κάποια απο τα παραπάνω δεδομένα.Μήπως οι λόγοι που κάποιος θα κάνει το βήμα να γραφτεί σε μια παράταξη είναι λανθασμένοι; Μήπως το "ψαρωμένο" βλέπει στο προσώπο της παράταξης τiς πρώτες του φιλίες; Ο καθηγητής γιατί έχει αυτήν την αντιμετώπιση απέναντι στους φοιτητές; Δεν μπορούν οι φοιτητές που είναι γραμμένοι στις παρατάξεις να κάνουν κάτι γι'αυτό; Μήπως ο λόγος των παρατάξεων στα πανεπιστημία έχει αλλάξει χαρακτήρα;
Το θλιβερότερο απο όλα ίσως να είναι οτι όλοι εμείς το επιτρέπουμε αυτό, με το να γινόμαστε μέλη της παράταξης για λάθος λόγους και ίσως με το να ζητάμε απο την παράταξη να μας βοήθησει με κάποιον γνωστό καθηγητή.Εμείς βάζουμε μόνοι μας τον εαυτό μας σε αυτό το "λούκι".Μετά γιατί το μετανιώνουμε και οι παρατάξεις γιατί δεν κάνουν κάτι για να διορθωσούν την εικόνα τους; Τελικά μήπως το μερίδιο ευθύνης πέφτει σε όλους μας και θα έπρεπε πρώτα να αλλάξουμε τρόπο σκέψης και προσδοκίες; Είναι στενάχωρο να μην μπορούμε να βιώνουμε την κατάσταση της τελευταίας παραγράφου,ενώ αντιμετωπίζουμε τις υπόλοιπες παραπάνω.Και με μιά επιγραφή στον τοίχο ενός συνθήματος που θα αλλάξει την ανθρωπότητα ή με μιά αφίσα,δεν πάει τίποτα καλά και τίποτα δεν ωθείται για να πάει παρακάτω.Γι'αυτό το παρακάτω άλλωστε περιμένουμε....
Ένα εξαιρετικό άρθρο από Σοφία Fairy ομάδα του www.e-protasi.com
Για αρχή δεν θα μπορούσαμε να μην αναφέρουμε την χαμηλή χρηματοδότηση που χορηγείται για τον θεσμό της παιδείας.Παρ'όλα αυτά,βλέπουμε την αλόγιστη σπατάλη σε μισθούς για υπεράριθμο προσωπικό και τροφή μόνο συνδικαλιστών στα μεγάλα κέντρα.
Ποιά όμως είναι τα αποδεικτικά στοιχεία,που μαρτυρούν την απαράδεκτη κατάσταση στα πανεπιστήμια;
Αυτό που έντονα παρατηρείται είναι ο διαρκής ανθελληνισμός φοιτητών και καθηγητών.Αλλά αν θέλουμε να πάρουμε τα πράγματα απο την αρχή τους,θα δούμε ότι το κακό ξεκινάει απο την στιγμή που ένας επίδοξος φοιτητής πατήσει το πόδι του στο ίδρυμα.Ένα παιδί ως τότε,φοβισμένο,"ψαρωμένο" θα έλεγε κανείς,που πηγαίνει να γραφτεί με την ικανοποίηση στο βλέμμα ότι το κάτι καινούργιο που αναζητά το έχει βρεί.'Οτι οι κόποι μιας ολόκληρης χρονιάς διαβάσματος,άγχους και στέρησης,για να αποδείξει μέσα σε 3 ώρες τι αξίζει,ανταμείφθηκαν. Και εκεί που μόνο του ονειρεύεται τα επόμενα δημιουργικά χρόνια της ζωής του,ξυπνάει απότομα βλέποντας έναν "κυνηγό κεφαλιών",τα λεγόμενα κοράκια,να εξυψώνουν την παράταξη στην οποία ανήκουν και να υπόσχονται οφέλη αν ασπαστείς την ιδεολογία τους και αποτελέσεις κομμάτι της.Και δυστυχώς δεν έρχονται μόνο απο μία...Οι βολές προτάσεων έρχονται απο παντού.Και μένει εκεί αποσβολωμένο να αναρωτιέται για το τι συμβαίνει.Πρώτη κακή εντύπωση...
Έρχεται η ώρα να μπεί στην αίθουσα για να γνωριστεί με τους μελλοντικούς του καθηγητές.Μαζί τους θα περάσει χρόνια,μαζί τους θα μάθει καινούργια πράγματα.Αψηφώντας το πρώτο "φιάσκο" που βίωσε και παραβλέποντας το μεγαθήριο αμφιθέατρο που υψώνεται στα μάτια του,διαπιστώνει έντρομος και απογοητευμένος ότι ο καθηγητής τον θεωρεί ήδη σοφό,ότι δεν έχει πολλά πράγματα να τον διδάξει,ότι κάποια είναι ήδη δεδομένα και γνωστά.Δεύτερη κακή εντύπωση...
Στην πορεία ο φοιτητής θα πρέπει να απευθυνθεί στη γραμματεία της σχολής του για την τακτοποίηση των απαραίτητων εγγράφων.Έρχεται αντιμέτωπος με την αγένεια,την ψυχρότητα,με ανθρώπους μη επαγγελματίες,με ανθρώπους μη εξυπηρετικούς και αδιάφορους.Τρίτη κακή εντύπωση...
Και έρχεται η ώρα της εξεταστικής.Και βάζει τα δυνατά του να περάσει τα πάντα.Δεν μπορεί να πιστέψει ότι υπάρχουν φοιτητές που χρωστάνε τόσα μαθήματα.Και έρχεται η ώρα των αποτελεσμάτων.Και βλέπει ξαφνιασμένος ότι δεν απέδωσε όσο έπρεπε.Κι όμως διάβασε.Τέταρτη κακή εντύπωση...
Αν,λοιπόν,πάρουμε αυτά τα τέσσερα γεγονότα ως δεδομένα και χωρίς φυσικά να υπάρχουν μόνο αυτά,θα μπορούσαμε να βρούμε λύσεις ξεχωριστά.Όπως για παράδειγμα,να σταματήσει αυτό το κηνυγητό ψήφων μέσα σε ένα χώρο που η γνώση έρχεται δεύτερη και που οι παρατάξεις υπάρχουν μόνο εκβιαστικά και μόνο προτείνοντας πιο γρήγορη καταξίωση στο χώρο του πανεπιστημίου.Και λέγοντας αυτό,κάθε φοιτητής θα έχει ακουστά για πισώπλατες συννενοήσεις με καθηγητές και μέλη παράταξης για τη μη αξιοκρατική αξιολόγησή τους.Να σταματήσει η απαράδεκτη συμπεριφορά καθηγητών απέναντι σε φοιτητές,αντιμετωπίζοντάς τους ως άτομα που δεν έχουν τίποτα να συμπληρώσουν στην γκάμα των γνώσεων τους,που ο αντιεπαγγελματισμός αντικαθιστά την γνώση,την βοήθεια,την ανταλλαγή απόψεων,την χρήση πειθούς για να αποκτά ο καθένας κίνητρα να πάει παρακάτω.Που οι λεηλασίες πλεον στο πανεπιστημιακό άσυλο έχουν γίνει "της μόδας".Καθώς επίσης να μπορούν να βρίσκονται μέσα στα πανεπιστήμια άνθρωποι με ήθος και αρχές,που θα αξιολογούν σωστά τον κάθε μελλοντικό επαγγελματία,τον κάθε άνθρωπο που αύριο μεθαύριο θα είναι σε θέση να τον αποκαλεί συνάδελφο.
Ας καθήσουμε να σκεφτούμε,εν κατακλείδι,κάποια απο τα παραπάνω δεδομένα.Μήπως οι λόγοι που κάποιος θα κάνει το βήμα να γραφτεί σε μια παράταξη είναι λανθασμένοι; Μήπως το "ψαρωμένο" βλέπει στο προσώπο της παράταξης τiς πρώτες του φιλίες; Ο καθηγητής γιατί έχει αυτήν την αντιμετώπιση απέναντι στους φοιτητές; Δεν μπορούν οι φοιτητές που είναι γραμμένοι στις παρατάξεις να κάνουν κάτι γι'αυτό; Μήπως ο λόγος των παρατάξεων στα πανεπιστημία έχει αλλάξει χαρακτήρα;
Το θλιβερότερο απο όλα ίσως να είναι οτι όλοι εμείς το επιτρέπουμε αυτό, με το να γινόμαστε μέλη της παράταξης για λάθος λόγους και ίσως με το να ζητάμε απο την παράταξη να μας βοήθησει με κάποιον γνωστό καθηγητή.Εμείς βάζουμε μόνοι μας τον εαυτό μας σε αυτό το "λούκι".Μετά γιατί το μετανιώνουμε και οι παρατάξεις γιατί δεν κάνουν κάτι για να διορθωσούν την εικόνα τους; Τελικά μήπως το μερίδιο ευθύνης πέφτει σε όλους μας και θα έπρεπε πρώτα να αλλάξουμε τρόπο σκέψης και προσδοκίες; Είναι στενάχωρο να μην μπορούμε να βιώνουμε την κατάσταση της τελευταίας παραγράφου,ενώ αντιμετωπίζουμε τις υπόλοιπες παραπάνω.Και με μιά επιγραφή στον τοίχο ενός συνθήματος που θα αλλάξει την ανθρωπότητα ή με μιά αφίσα,δεν πάει τίποτα καλά και τίποτα δεν ωθείται για να πάει παρακάτω.Γι'αυτό το παρακάτω άλλωστε περιμένουμε....
Ένα εξαιρετικό άρθρο από Σοφία Fairy ομάδα του www.e-protasi.com
