Σοφία Fairy ομάδα του e-protasi
http://www.e-protasi.com/
Το 1828 το ανεξάρτητο κράτος με το όνομα Ελλάδα αναγνωρίστηκε.Η ιστορία της εκτείνεται στο πέρασμα των αιώνων πέρα από τα γεωγραφικά της όρια.Τόσοι πολιτισμοί αναπτύχθηκαν μέσα σε μια χώρα.Οι αρχαίοι Έλληνες μας δίδαξαν τι σημαίνει πειθαρχεία, θάρρος, τόλμη, γνώση, συνέπεια.Υποδουλώθηκαν πολλές φορές και ανάκαμψαν άλλες τόσες.Όμως μετά από όλες αυτές τις προσπάθειες συντήρησης του Ελληνικού κράτους,τι είναι αυτό που μένει στους απόγονους;Υπάρχει κάτι που να διασώζεται μέχρι σήμερα;Οι νέοι πως αντιμετωπίζουν την ιστορία του τόπου που έβγαλε τον Περικλή,τον Αριστοτέλη,τον Πλάτωνα,τον Κωλοκοτρόνη και άπειρους ακόμα επιφανείς Έλληνες;
Η Ελλάδα χρόνια τώρα κινείται σε νέους ρυθμούς.Τα πάντα έχουν αποκτήσει έναν καινοτόμο χαρακτήρα.Παρ'όλα αυτά με μια γρήγορη ανασκόπηση του παρελθόντος,οφείλουμε να αναφέρουμε ότι το όνειρο του Σωκράτη ήταν η ολοκλήρωση του ανθρώπου.Πράγματι,η παιδεία έχει ως απότερο στόχο την ύστατη βελτίωση του ατόμου.Ενός ατόμου που απαρτίζεται από γνώση και ευαισθησία,ανθρωπιά και καλλιέργεια,κρίση και κοινωνική συνείδηση.
Οφείλουμε,όμως,να επικεντρωθούμε στη σχέση νέων-ιστορίας.
Σύμφωνα με τελευταίες έρευνες από διακεκριμένα πανεπιστήμια της Ελλάδας,η γνώση των νέων για την ιστορία του τόπου τους είναι ελλιπέστατη και μάλιστα σε μεγάλο βαθμό και ανεπαρκής.Πιο συγκεκριμένα,1 στους 2 Έλληνες φοιτητές,ποσοστό που ανέρχεται στο 52%,γνωρίζει ελάχιστα την ιστορία της χώρας του,ενώ παράλληλα το 2% δηλώνει πλήρη γνώση γι'αυτή.Εύλογο είναι να αναφέρουμε ότι ένα τεράστιο ποσοστό της τάξεως 85% δηλώνει «άσχετη» με τα ιστορικά γεγονότα.Το απορίας άξιον σε όλο αυτό είναι ότι η πλειοψηφία,η οποία δεν γνωρίζει τα γεγονότα ανά τους αιώνες,ασχολείται με τις θεωρητικές σπουδές,πολύ περισσότερο σε υψηλόβαθμα τμήματα πανεπιστημίων.Το απογοητευτικό μέρος στα πλαίσια μιας τέτοιας έρευνας είναι πως οι γειτονικοί λαοί και γενικά οι αλλόδαποι είναι σε θέση να γνωρίζουν τηνιστορία της χώρας τους σε ποσοστό πολύ υψηλότερο από το δικό μας.
Ίσως μετά από όλα αυτά τα στοιχεία καθήσει ο καθένας μας ξεχωριστά να αναρωτηθεί:Μήπως ο τρόπος διδασκαλίας της ελληνικής ιστορίας θα έπρεπε να αλλάξει;Μήπως δεν είναι αρκετή;Μήπως αρκείται στην επιφανειακή μεταλαμπάδευση γνώσεων και όχι στην ουσιαστική μετάδοση ιστορικού πλούτου;Μήπως δεν εμβαθύνει στα ιστορικά φαινόμενα αλλά απλά διδάσκει μόνο την επιφάνεια των πραγμάτων;Δεν θα έπρεπε να καλλιεργεί κριτική σκέψη ακόμα και στο σήμερα;Όλα αυτά τα ερωτήματα έχουν να κάνουν με το γεγονός ότι οι νέοι δεν γνωρίζουν ποιός σχεδίασε τον Παρθενώνα,για τι πολεμήσαμε το 1821 και για τι το 1940.Έτσι παρατηρούμε σιγά σιγά,απώλεια των ιστορικών γνώσεων,καθώς και απουσία της ελληνικής κουλτούρας σε συνάρτηση με τα εθνικά μας φρονήματα και την παράδοση της χώρας μας.
Τέλος οφείλουμε να αναφέρουμε πώς η πλειονότητα των φοιτητών στα ελληνικά πανεπιστήμια δηλώνουν δυσαρεστημένοι από τον τρόπο διδασκαλίας της Ιστορίας,καθώς και από τα συγγράματα,ενώ μικρό ποσοστό δηλώνει ικανοποιημένο.Σε αντίθεση βέβαια από τους ξένους φοιτητές οι οποίοι δηλώνουν άκρως ευχαριστημένοι.
Είναι εύκολο να καταλογίζουμε στους νέους ιστορική άγνοια,με έναν ισοπεδωτικό τρόπο.Αλλά αν κάτσουμε να αναλογιστούμε,μήπως δεν θα πρέπει να παραποιούμε ή να αποσιωπούμε τις αιτίες;Παρ'όλα αυτά o χρόνος βελτίωσης υπάρχει..Ας κάνουμε τον χρόνο δικό μας και ας αξιοποιήσουμε τα ιστορικά μας μνημεία,την ιστορία μας την ίδια.
