«Είχαμε τη δυνατότητα να αποκωδικοποιήσουμε προφορικές λέξεις, χρησιμοποιώντας μόνο σήματα από τον εγκέφαλο με μία συσκευή, που υπόσχετε την μακροπρόθεσμη χρήση της σε ασθενείς που δεν μπορούν τώρα να μιλήσουν», λέει ο Bradley Greger, ένας βοηθός καθηγητής της βιομηχανικής.
Επειδή η μέθοδος χρειάζεται πολύ περισσότερη βελτίωση και περιλαμβάνει την τοποθέτηση ηλεκτροδίων στον εγκέφαλο, αναμένει ότι θα είναι έτοιμη σε λίγα χρόνια πριν από τις πλήρες κλινικές δοκιμές σε παραλύτα άτομα που δεν μπορούν να μιλήσουν λόγω του λεγόμενου "συνδρόμου lock-in."
Στο περιοδικό του Σεπτεμβρίου του Neural Engineering έγινε η δημοσίευση μελέτης Greger το οποίο αναφέρει τη σκοπιμότητα της μετάφρασης των εγκεφαλικών σημάτων στον υπολογιστή σε προφορικές λέξεις.
Το Πανεπιστήμιο της Γιούτα και η ερευνητική του ομάδα τοποθέτησε πλέγματα από μικροσκοπικά μικροηλεκτρόδια πάνω από τα κέντρα ομιλίας στον εγκέφαλο ενός εθελοντή με σοβαρές επιληπτικές κρίσεις. Ο άνθρωπος είχε ήδη κρανιοτομία (προσωρινή μερική αφαίρεση κρανίου) έτσι οι γιατροί μπόρεσαν να τοποθετήσουν μεγαλύτερα συμβατικά ηλεκτρόδια για να εντοπίσουν την πηγή των κρίσεων του και χειρουργικά να τις σταματήσουν.
Χρησιμοποιώντας τα πειραματικά μικροηλεκτρόδια, οι επιστήμονες κατέγραψαν σήματα του εγκεφάλου, ο ασθενής επανειλημμένα διαβάσε 10 λέξεις, που θα μπορούσαν να είναι χρήσιμες σε ένα άτομο με παράλυση,οι λέξεις ήταν: ναι, όχι, ζεστό, κρύο, πεινασμένος, διψασμένος, γειά σου, αντίο, περισσότερο και λιγότερο.
Αργότερα, προσπάθησαν να υπολογίσουν ποιά τμήματα του εγκεφάλου αντιπροσώπευαν την κάθε μία από τις 10 λέξεις. Όταν σε σύγκριση με οποιαδήποτε δύο σήματα του εγκεφάλου - όπως αυτών που δημιουργούνται όταν ο άνθρωπος είπε τη φράση "ναι" και "όχι" - ήταν σε θέση να διακρίνουν τα σήματα του εγκεφάλου για κάθε λέξη 76 % έως 90% του χρόνου.
Όταν εξετάστηκαν συνολικά και τα 10 σήματα του εγκεφάλου, ήταν σε θέση να επιλέξουν την σωστή λέξη για κάθε ένα σήμα το οποίο όμως αντιπροσώπευε μόνο το 28% έως 48% του χρόνου - το οποίο δεν είναι αρκετό για την συσκευή, για να μεταφράσει τις σκέψεις ένος ατόμου με παράλυση σε λόγια στον υπολογιστή.
"Αυτό είναι απόδειξη της έννοιας,"λέει ο Greger, "Έχουμε αποδείξει οτι αυτά τα σήματα μπορούν να σας πούν ποιο είναι αυτό που θέλει ο ασθενής. Αλλά πρέπει να είμαστε σε θέση να κάνουμε περισσότερα λόγια με περισσότερη ακρίβεια πριν να είναι κάτι που θα μπορούσε να φανεί πραγματικά χρήσιμο σε έναν ασθενή. "
Οι άνθρωποι που τελικά θα μπορούσαν να επωφεληθούν από μια ασύρματη συσκευή η οποία μετατρέπει τις σκέψεις τους σε λέξεις ένος ηλεκτρονικού υπολογιστή, περιλαμβάνουν εκείνους που έχουν παραλύσει από εγκεφαλικά επεισόδια και την νόσο και το τραύμα του Lou Gehrig. Οι άνθρωποι που είναι τώρα "εγκλωβισμένοι" συχνά επικοινωνούν με κάθε κίνηση που μπορούν να κάνουν - να ανοιγοκλείνουν ένα μάτι ή με την κίνηση των χεριών - για να διαλέξουν με ακρίβεια γράμματα ή λέξεις από μια λίστα.
Το Πανεπιστήμιο της Utah και οι συνάδελφοι που πραγματοποίησαν τη μελέτη με τον Greger έιναι οι: ηλεκτρολόγος μηχανικός Spencer Kellis φοιτητής ο οποίος αυτήν την στιγμή κάνει διδακτορικό, ο Richard Brown πρύτανης του Κολέγιου της Μηχανικής, ο Paul House ένας βοηθός καθηγητής της νευροχειρουργικής και η Kai Miller νευρολόγος στο Πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον στο Σιάτλ.
Ομάδα του e-protasi.com
